Tam 100 yıl önce bugün sarsılmaz temeller üzerine Cumhuriyeti kuranların anısına, ilçemin gençleri bu akşam şehir stadında bir gırnatacı eşliğinde ‘Sevdiğin kız başkasına varmış dayanabilirsen dayan Ali Cabbar’ diye tempo tutacaklar. Bence de ülke olarak dayanılmaz zamanlar yaşıyoruz. Zannedersiniz ki bu Ali Cabbar Ata’m ile Kocatepe’de, Anafartalar’da Conkbayır’ında omuz omuza savaşmış bir halk kahramanı. Emeği geçenlere sonsuz hürmetlerimi sunuyorum. Ben olsam Serdar Ortaç’ı tercih ederdim. Baksanıza binlerce değil, milyonlarca dansöz var.
Gençliğin ne günahı var diyenleri duyar gibiyim. Haksız da sayılmazlar. Çünkü o gençliğin büyük çoğunluğunu 2002’den sonra doğanlar oluşturuyor. Mesela onların hiç birisi 30 Ağustos akşamlarında ebeveynleri ile fener alayını heyecanla beklemediler. Elinde fenerle yürüyen askerlerin yanında uygun adım yürümediler . Büyük çoğunluğu her resmi bayramdan önce 11. Dindar Cumhurbaşkanının kulak iltihabının tekrar nüksettiği haberlerine maruz kaldılar. Her bayram bu haberi izleyince artık yasak savma olarak yapılan okul törenlerinden yırtmak için onlarda rapor almaya başladılar. Trajikomik bir şekilde en çok da kulağımda bir çınlama var diye gittiler doktora. Tam bir imam-cemaat uyumu anlayacağınız.
Bu çocuklar biz 50 yaşında iken bile hala ezberimizde olan andımızı okuyamadıkları için bu akşam hep bir ağızdan ‘Ne ateş var ne de duman amma, tutuşur alevler yanar Ali Cabbar’ ile başlayan anlamsız tıngırtıyı ezbere söyleyecekler. Esas yananın Ali Cabbar değil de kendi gelecekleri olduğunu bilmeden üstelik. Belediye başkanımız da bir şarkı ile meşhur olan bu arkadaşa büyük ihtimal teşekkür edip çiçek verecek. Popüler kültürün esiri olmuş toplumsal bir yozlaşmayı çıplak gözle izlemek isteyenler kaçırmasın. Benim yorgun kalbim kaldırmaz.
Bu gençliğe kimse kızmasın. Bu kuşak labaratuvar ortamında yetiştirildi ve ortama salındı. Kurtuluş mücadelemizin her özel gününde de 3. Sınıf yeni yetme popçular eşliğinde de bu şekilde avutuluyorlar. En acısı da Chp’li belediyeler de popilizm uğruna bu yozlaşmanın esiri olmuş durumdalar. Bu gençlerden hiç birisi gerçek anlamda bir 19 Mayıs etkinliğinde görev almadığı için rahmetli Melih Kibar’ın muhteşem eseri ‘Çoban Yıldız’ını bilmez. O ezgileri duyunca bizim kuşaktan burnunun direği sızlamayan yoktur. Hepimizi 19 Mayıs törenlerinden en az bir ay önce başlayan çalışmalara götürür. Her okul en iyi koreografiyi sunmak için yarışırdı. Kızlı- erkekli etkinliklerin, gece fener alaylarının ve etek boylarının dert edilmediği aydınlık yıllardı. Şimdiki gençliğe sorun Çoban Yıldız’ını gökte ararlar.
Bu gençliğe kimse kızmasın. Kızacaksanız bu gençliği yetiştiren ebeveynlere kızın. Gençliğe hitabeyi, oradaki vurguyu ve uyarıyı zamanında yani gençliğinde doğru okuyup anlamadıysan onu alt kuşağa anlatabilmen de ne yazık ki mümkün olmuyor. Atan bu günleri düşünerek sana ‘Bu Ahval ve şerait içerinde dahi vazifen… ‘ ile başlayan cümleyi bundan bir asır önce kurmuş iken sen hala Ahval ve Şerait’in kelime anlamını arama motorlarına yazıp aratıyorsan lütfen hiç zahmet etme. Üzülerek söylüyorum ki; Emanetin teslim edildiği o gençlik sen değildin. Senin yetiştirdiğin gençlik de değil…
Bu ne derttir, bu nasıl sınavdır ? Anlayabilirsen anla Ali Cabbar…
Bugünün anlamını kavrayabilen ve hakkıyla kutlayacak olanlara selam olsun.
News
